ទឹកហូរថ្មរអិល ក្នុងចម្ការកៅស៊ូស្រុកបកែវ កម្រមានអ្នកស្គាល់ នៅរតនគិរី
ទឹកហូរថ្មរអិល ក្នុងចម្ការកៅស៊ូស្រុកបកែវ កម្រមានអ្នកស្គាល់ នៅរតនគិរី
ក្រុមទេសចរដែលយាត្រាពីចម្ងាយភាគច្រើនស្គាល់តំបន់កម្សាន្តទឹកនានា តែនៅក្បែរៗ ឬជុំវិញក្រុងបានលុងតែប៉ុណ្ណោះ។ ភាគច្រើនទេសចរក៏ប៉ងទៅលេងរមណីយដ្ឋានធម្មជាតិបឹងយក្សឡោមតែម្តង ហើយវិលត្រឡប់មកឆ្វែលតំបន់ទីប្រជុំជនវិញភ្លាម ឬក៏ឆៀងទៅទស្សនាតំបន់ភូមិឋានបងប្អូនជនជាតិ ដើម្បីបញ្ចប់ដំណើរកម្សាន្តរបស់ខ្លួន។ មានបណ្តុំទេសភាពព្រៃឫស្សីពណ៌បៃតងលាយឡំព្រៃឈើតូចៗដែលរេរាំដោយចរន្តខ្យល់បរិសុទុ្ធបក់បោកមានចម្ការចេក និងចម្ការកៅស៊ូអមសងខាង ហើយមានទីវាលលេងទឹកកម្សាន្តវែងជម្រៅទឹករាក់ៗ ហូរជ្រែកផ្ទាំងថ្ម ពេលចុះងូតលេងយ៉ាងត្រជាក់កាយអាចជាទីកន្លែងថ្មីស័ក្តិសមសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរមកពីចម្ងាយណាស់ ខណៈសូម្បីតែបងប្អូនជាម្ចាស់ស្រុកនោះក៏មិនសូវជាបានស្គាល់រមណីយដ្ឋានទឹកហូរថ្មរអិលនេះដែរ។
តំបន់រមណីយដ្ឋានទឹកហូរថ្មរអិលស្ថិតនៅភូមិសាលា ឃុំកក់ ស្រុកបកែវ ខេត្តរតនគិរីមានចម្ងាយជិត ៤០ គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងបានលុងដោយទេសចរត្រូវបត់ឆ្វេងពីប៉ុស្តិ៍នគរបាលរដ្ឋបាលឃុំ ឡាមិញនៅត្រង់ផ្លូវបំបែកទៅផ្សារបកែវ ដែលមានរូបដុំត្បូងពេជ្រជាសម្គាល់មានចម្ងាយប្រមាណជា ៣-៤ គីឡូម៉ែត្រដែលត្រូវធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ចម្ការកៅស៊ូគឺជាផ្លូវកាត់ចូលទៅ។ ម្យ៉ាងទៀតក្រុមទេសចរក៏អាចធ្វើដំណើរហួសទៅត្រង់ដល់ទីសា្នក់ការសាលាឃុំកក់ដែលជាផ្លូវឆ្ងាយជាងមានចម្ងាយជាង ១០ គីឡូម៉ែត្រចេញពីផ្លូវបំបែកមានរូបដុំត្បូងពេជ្រជាសម្គាល់នោះដែរ។ លោក ឌិន សុភក្តិ ដែលអាស្រ័យផលដោយប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតមានការងារនៅចម្ការកៅស៊ូដ៏ធំល្វឹងល្វើយ និងជាអ្នកភូមិសាលាបានឲ្យដឹងថា៖ «នៅទីនេះមានបណ្តុំទេសភាពអំណោយផលល្អៗជាច្រើនសម្រាប់ការកម្សាន្តរបស់ក្រុមភ្ញៀវ តែដោយសារមិនមានការផ្សព្វផ្សាយឲ្យបានទូលាយនោះ ទើបមិនសូវជាមានភ្ញៀវមកពីចម្ងាយបានស្គាល់ទេ ហើយសូម្បីតែអ្នកស្រុកបកែវនេះផ្ទាល់ ក៏ពុំសូវជាមានអ្នកស្គាល់ច្រើនដែរទេ។ ខណៈទើបតែ ២ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះទេមានអ្នកស្គាល់ខ្លះ ហើយក៏បានប្រាប់គ្នាតៗ និងនាំគ្នាមកលេង»។
ខណៈសម្ទុះភ្ញៀវទេសចរមកលេងក៏មិនមានទេសចរមកលេងច្រើននោះឡើយ នៅតំបន់រមណីយដ្ឋានទឹកហូរថ្មរអិលនេះ ខណៈទាល់តែនៅរដូវកាលបុណ្យទានធំៗទើបមានអ្នកស្រុកក្បែរមកលេង ហើយក៏តម្រូវឲ្យភ្ញៀវត្រូវវេចខ្ចប់ម្ហូបអាហារតាមខ្លួនយកទៅញ៉ាំផង។ លោក ឌិន សុភក្តិ ក៏បញ្ជាក់ដែរថា៖ «សម្រាប់ថ្ងៃធម្មតាមិនសូវជាមានអ្នកមកលេងទេ ខណៈនៅថ្ងៃសៅរ៍ និងអាទិត្យមានក្រុមសិស្សសាលាខ្លះមកងូតទឹកលេងប្រមាណ ២-៣ ក្រុមមានចំនួន ២០ ឬ ៣០ នាក់តែប៉ុណ្ណោះ។ បើនៅរដូវកាលបុណ្យទានវិញដូចជាចូលឆ្នាំចិន និងចូលឆ្នាំខ្មែរគឺអាចមានអ្នកមកលេងចំនួនរាប់រយនាក់»។ សម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរដែលចង់មកសម្រាកលម្ហែកាយទទួលទានអាហារនោះ លោកក៏បានបញ្ជាក់ដែរថា៖ «តែការមកលេងនៅទីនេះមិនមានកន្លែងលក់ម្ហូបអាហារទេ ដោយវានៅឆ្ងាយពីភូមិបន្តិច ដូច្នេះភ្ញៀវមកលេងត្រូវតែមានចំណីអាហារដាក់តាមខ្លួនមកទើបជាការល្អប្រសើរ»៕
ប្រភព៖ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍៍
