ព្រះបរមរូប ព្រះអង្គឌួង ព្រះបរមកោដ្ឋ
រូបសំណាកព្រះអង្គឌួង ព្រះបរមកោដ្ឋ មានទីតាំងនៅតាមបណ្ដោយផ្លូវលេខ៧៣៥ ភូមិ១ឧសភា សង្កាត់កំពង់កណ្ដាល ក្រុងកំពត ខេត្តកំពត។ ព្រះបរមរូបនេះ មានសណ្ឋានទ្រង់គ្រឿងគង់លើព្រះទីន័ងអស្វតរ ដោយធ្វើការសាងឡើងអំពីស្ពាន់ទម្ងន់ ២,៥តោន កម្ពស់ ៤ម៉ែត្រ (រូបសំណាកមនុស្ស ២,៥ម៉ែត្រ រូបសំណាកសេះ ៣,៥ម៉ែត្រ) ដាក់តម្កល់លើខឿនផ្នែកខាងស្ដាំមានបណ្ដុះរូបចម្លាក់តាមរចនាបថប្រាសាទបាយ័ន និងផ្នែកខាងឆ្វេងមានបណ្ដុះរូបចម្លាក់ព្រះបាទអង្គឌួងគង់លើព្រះទីន័ង។
រូបសំណាកនេះចាប់ផ្ដើមកសាងឡើងនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ៤រោច ខែផល្គុន ឆ្នាំវក អដ្ឋស័ក ព.ស.២៥៦០ ត្រូវនឹងថ្ងៃ១៦ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៧ និងត្រូវបញ្ចប់ការកសាង នៅថ្ងៃអង្គារ ៨រោច ខែបុស្ស ឆ្នាំរកា នព្វស័ក ព.ស.២៥៦១ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី០៩ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៨ ហើយត្រូវដាក់ឆ្លងនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ៨កើត ខែកត្ដិក ឆ្នាំច សំរឹទ្ធស័ក ព.ស. ២៥៦២ ត្រូវថ្ងៃទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៨ ក្រោមវត្តមានចូលរួមពីថ្នាក់ដឹកនាំខេត្ត មន្រ្តីអ្នកមុខអ្នកការ ព្រះសង្ឃ និងប្រជាពលរដ្ឋយ៉ាងច្រើនកុះករ។
នៅក្នុងពិធីបួងសួង និងដាក់សម្ពោធព្រះបរមរូប ព្រះអង្គឌួង ព្រះបរមកោដ្ឋ កាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៨ ត្រូវបានប្រារព្ធឡើងក្រោមព្រះរាជធិបតីភាព សម្តេចព្រះវនរ័ត កិត្តិបណ្ឌិត ណយ ច្រឹក ព្រះសង្ឃនាយករងទី៣ និងមានការអញ្ជើញចូលរួមជាគណៈអធិបតីពីលោក ជា ចាន់តូ អគ្គទេសាភិបាលធនាគារជាតិនៃកម្ពុជា, លោក ប៉ែន ស៊ីម៉ន តំណាង រាស្រ្តមណ្ឌលកំពត, លោក ជាវ តាយ អភិបាលនៃគណៈ អភិបាលខេត្តកំពត, អភិបាលរងខេត្ត, សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាខេត្ត, សិស្សានុសិស្ស និងប្រជាពលរដ្ឋយ៉ាងច្រើនកុះករ។
សូមរំលឹកថា ព្រះបាទអង្គឌួង ប្រសូតនៅឆ្នាំ១៧៩៦។ ព្រះអង្គជាបុត្រពៅរបស់ ស្តេចអង្គអេង (១៧៩៤-១៧៩៧) ហើយបានភៀសព្រះកាយ ទៅគង់នៅប្រទេសសៀម ជាង១ទសវត្ស។ ព្រះបាទអង្គឌួង ត្រឡប់មកស្រុកខ្មែរវិញនៅឆ្នាំ ១៨៤១ ដែលយើងអាចទុកថា ព្រអង្គសោយរាជ សម្បត្តិចាប់តាំងពីពេលនោះមកពិតមែន តែម្ចាស់ក្សត្រីអង្គម៉ី មិនទាន់ចូលទីវង្គត់នៅឡើយ។ ដោយសន្ធិសញ្ញារវាង សៀម និង យួននៅខែធ្នូ ឆ្នាំ១៨៤៥ បានសុះស្រួលប្រគល់រាជបល្ល័ង្កខ្មែរមកព្រះបាទអង្គឌួងវិញ។
ព្រះបាទអង្គឌួង បានទទួលពិធីរាជាភិសេក នៅឧដុង្គ នាថ្ងៃទី៧ ខែមីនា ឆ្នាំ១៨៤៨ ក្នុងព្រះជន្មាយុ ៥២ ព្រះវស្សា ហើយទ្រង់ព្រះនាមភិធេយ្យ ព្រះបាទ សម្តេចព្រះហិររក្សា រាមាឥស្សរាធិបតី ព្រះស្រីសុរិយាពណ៌ បរមសុរេន្រ្ទា មហាចក្រពត្រាធិរាជ បរមរាថ…។ បន្ទាប់ពីឡើងសោយរាជ្យភ្លាម ព្រះអង្គបានចាប់ផ្តើមកសាងប្រទេសឡើងវិញ ដោយយកថវិកាពីឃ្លាំងរាជវាំងបង្កើតស្ថាប័នផ្នែកសង្គមកិច្ច ដោយព្រះអង្គបានបន្សល់ទុកនូវសមិទ្ធផល និងស្នាព្រះហស្ថជាច្រើនទាំងផ្នែកវប្បធម៌ និងផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច។ ជាពិសេសគឺព្រះអង្គបានធ្វើការរើបម្រះចេញពីការត្រួតពិនិត្យ សៀម និងយួន ហើយងាកមករកបស្ចឹមប្រទេសវិញ។ ព្រះអង្គបានចូលទីវង្គត់នៅឆ្នាំ១៨៦០។ អត្ថបទដោយ៖ ទី សារឿន