សត្វខ្យងក្នុងជំនឿបែបជីវចលនិយម(ភាគ១)
ជាការពិត នៅគ្រប់សម័យកាលទាំងអស់ជីវភាព ឬ ជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ របស់មនុស្សខ្មែរក្នុងសង្គមជាតិ រមែងតែងតែមាន ការពឹងពាក់ផ្តេកផ្តួលទាំងស្រុងទៅលើធម្មជាតិ ដែលជានិច្ចកាលបានផ្តល់ នូវចំណីអាហារដូចជាត្រីសាច់បន្លែ អន្លក់ ឬ ធញ្ញជាតិជាដើម ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិត ។ បើនិយាយម្យ៉ាងទៀត មនុស្សមិនអាចរស់នៅបានទេ បើសិនជាគ្មានធម្មជាតិទ្រទ្រង់នោះ។ គប្បីរំលឹកពីសម្ព័ន្ធភាពយ៉ាងស្អិតល្មួតរវាងធម្មជាតិ និង មនុស្សថាតាមរយៈនិមិត្តរូប នៃសត្វខ្យងដែលផ្តិតជាប់ក្នុងរឿងព្រេងនិទាន និង ជំនឿប្រជាប្រិយខ្មែរមួយចំនួន បែបជីវចលនិយម របស់ជនជាតិ ខ្មែរសុទ្ធសាធ ។ ជាឧទាហរណ៍មួយទៀតគឺវិស័យសិល្បសាស្ត្រ ដែលគេឃើញសត្វ ខ្យងខ្ចៅ ប្រកបដោយ ឫទ្ធានុភាពអំណាចដ៏ពិសិដ្ឋ ដូចជារឿង ’ខ្យងស័ង្ខ”ជាដើមដែលមានពាក់ព័ន្ធទៅនឹងអំណាចរបស់របបរាជានិយមព្រោះថាដូចករណីចៅខ្យងស័ង្ខ ដែលជាអ្នកមានបុណ្យនឹងក្លាយទៅជាអនាគតព្រះមហាក្សត្រសោយរាជ្យសម្បត្តិលើនគរខ្មែរ។
ការសិក្សាអំពី រឿងព្រេងនិទាន ឬ ក៏តាមរយៈវត្ថុសិល្បៈ នៅទីក្រុង អង្គរបុរី នៃទឹកដី ខេត្តតាកែវ បានឲ្យដឹងថាផលប្រយោជន៍សំខាន់ៗមួយចំនួនដែលរួមមានការចូលចិត្តនិយមការយកសត្វខ្យងជាសញ្ញានិមិត្តពោលគឺការលើកតម្កើងនូវឥទ្ធិពលរបស់ធម្មជាតិតំណាង ដោយសត្វខ្យង នៃដងទន្លេបឹងបួ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាបុរាណ។ ដោយសារតែមូលហេតុនេះហើយ បានជាគេឆ្លាក់ ឬ សូន្យរូបខ្យង ហើយយកមកពាក់នៅ កឲ្យពួកក្មេងៗ ដើម្បីឲ្យត្រជាក់ត្រជុំ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថាសព្វថ្ងៃនេះការដែលគេយកសម្បកខ្យងមកចងឬព្យួរនៅជុំវិញមែកឈើហូបផ្លែដូចជាដើមស្វាយល្មុតល្ហុង ៘ ក៏មានអត្ថន័យដូចគ្នានេះដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត សត្វខ្យងក៏ត្រូវគេយកមកប្រើប្រាស់ក្នុងការផលិតថ្នាំបុរាណសម្រាប់ការថែរក្សាជម្ងឺដែរ ។ជួនកាលគេក៏យកសម្បកខ្យងសមុទ្រ មកត្រាំនឹងទឹកមន្ត ដើម្បីយកមកថែរក្សារោគាផងក៏មាន។
ប្រភព៖ខេមរវិទ្យា